• Pomoc dla dziecka dyslektycznego

        •  

          Jak zorganizować pracę dziecku dyslektycznemu w domu?

          Warunkiem skutecznego oddziaływania na dziecko jest systematyczna praca w szkole i w domu. Aby przyniosła ona pożądany efekt, warto kierować się kilkoma zasadami zawartymi w publikacji „Jestem rodzicem dziecka z dysleksją” autorstwa prof. Marty Bogdanowicz. Publikacja powstała z inicjatywy Polskiego Towarzystwa Dysleksji.

          Oto kilka podstawowych zasad:

          • Wykonywanie zadań zawsze w tym samym miejscu (najlepiej przy własnym biurku) i najlepiej w tym samym czasie, bo to wspomaga gotowość dziecka do uczenia się.
          • Pamięć pracuje sprawniej, gdy dziecko jest zrelaksowane, a zatem ważny jest odpoczynek przed przystąpieniem do ćwiczeń.
          • Miejsce do pracy powinno być uprzątnięte, bez zbędnych przedmiotów przykuwających wzrok dziecka i rozpraszających jego uwagę.
          • Po jednej stronie biurka zaleca się ustawić zieloną roślinę, na którą dziecko będzie mogło skierować zmęczony czytaniem wzrok.
          • Trzeba zadbać o ciszę – wyłączyć telewizor, sprzęt grający, a nawet telefon.
          • Mózg wymaga „rozgrzewki”, czyli ćwiczeń wstępnych. Najlepsze są ćwiczenia, które mają formę zabawy.
          • W pracy warto wykorzystywać skojarzenia, dzięki którym więcej i lepiej się zapamiętuje.
          • Podczas ćwiczeń czytania nie powinno się przybierać zbyt wygodnej pozycji, bo to rozleniwia i nie sprzyja aktywności umysłowej.
          • Zalecaną formą wspierającą pracę i relaks dziecka są zajęcia ruchowe, w tym np. ćwiczenia naprzemienne, które pobudzają i usprawniają pracę obu półkul mózgowych odpowiedzialnych za koordynację funkcji wzrokowych, słuchowych i ruchowych.

           

          Jak wspierać dziecko dyslektyczne?

          Zalecenia

          1. Nie należy traktować dziecka jako osoby chorej, kalekiej, niezdolnej, złej czy leniwej.
          2. Nie należy dziecka karać lub wyśmiewać w nadziei, że zmobilizuje je to do pracy.
          3. Nie należy załamywać rąk i czekać w nadziei, że dziecko „samo z tego wyrośnie”.
          4. Nie należy ograniczać dziecku zajęć pozalekcyjnych, zwłaszcza tych, które rozwijają jego pasję w celu zwiększenia czasu przeznaczonego na naukę.
          5. Nie należy wyręczać dziecka w nauce i przygotowaniach do lekcji oraz nie należy  zwalniać z systematycznych ćwiczeń.
          6. Starać się zrozumieć swoje dziecko, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby zapobiec trudnościom szkolnym.
          7. Być życzliwym, cierpliwym i rozumiejącym kłopoty szkolne swojego dziecka.
          8. Chwalić i nagradzać dziecko nie tyle za efekty jego pracy, co włożony w nią wysiłek.
          9. Być w stałym kontakcie z nauczycielami uczącymi twoje dziecko, pedagogiem szkolnym oraz przestrzegać terminów badań wyznaczonych przez poradnię psychologiczno- pedagogiczną; warto zadbać o zapisanie dziecka na grupę terapii dysleksji, które znajdują się przy poradniach psychologiczno-pedagogicznych.
          10. Monitorować postępy dziecka i kontrolować, czy systematycznie pracuje nad przezwyciężeniem trudności w nauce.
    • Logowanie